woensdag 20 maart 2013

Een bijna Affo en...

vandaag is de laatste kans op te reageren op mijn give away.
Morgen maak ik bekend wie ik blij ga maken met het boekje, de wol en het oogjes pakketje.

Het kraamkadootje vooor Naomi begint op te schieten, nog 1 gekleurd blok doorpitten en dan nog de blokken met de borduursels. Daar ga ik precies langs het borduursel doorpitten zodat je geen steekjes ziet (hier en daar een klein beetje misschien, maar das beginnersfoutje).
Dan de bies er nog om. Ik hoop dit volgende week vrijdag klaar te hebben, maar weet niet of het lukt. Ik ga dan kijken naar dat kleine wondertje, waar de ouders zes jaar op hebben gewacht.

En wie had nog gerekend op het volgende:
Ik niet in ieder geval, er werd gezegd, sneeuw in het noorden maar ik woon toch echt in het zuiden des lands. Maar het blijft een mooi gezicht al dat wit, al is niet iedereen het met mij eens.


Afgelopen zondag heb ik eens goed uitgeprobeerd hoe ver ik met mijn scootmobiel kan komen en dat is eigenlijk best ver.(Mijn oude was bij 25 kilometer leeg)
 Heb totaal 50 kilometer gereden en accu was nog niet leeg, om mijn zoon te gaan supporteren in Drunen bij de Drunense Duinen loop (weet niet of naam helemaal goed is). Hij ging de 4,5 kilometer lopen terwijl hij vanaf carnaval niet meer echt getraind had.

Ik had me goed ingepakt, thermo-ondergoed aan, lekkere warrme trui en jas en een kleed over mijn benen en ik dacht: wie doet me wat.
 Heb ook helemaal geen kou geleden, terwijl je op de scootmbiel toch veel wind vangt als je volle snelheid rijdt. De mijne kan 18 kilometer hard en was voor mijn zoon lekkere snelheid om  te fietsen, want naast het lopen van de wedstrijd heeft hij dus ook die 50 kilometer gefietst. Ben trots op hem om deze prestatie, dat hadden we nooit gedacht, want hij is geboren met een kleine hartafwijking waar hij als kind heel vaak ziek door geweest is.


Mijn zoon in actie
 
Zo nu ga ik nog wat steekjes zetten, want anders komt de rose quilt niet af volgende week
 
 
groetjes en een fijne dag
Bernadette