Dat kan ik weer!

Gisteren een leuke dag gehad naar Artis, waar ik nog nooit geweest was, samen met mijn pleegdochter en pleegkleindochter.
Het is een prachtige dierentuin en dat verwacht je niet in het hartje van Amsterdam.
Natuurlijk moest ik daar even op familiebezoek (geintje)

Er stonden ook heel veel prachitge bloemen en  ivm het 175 jarig bestaan extra veel, waaronder deze prachitge rozen

En deze bloembakken. Ik vind het altijd mooi om te zien hoe ze die zo hoog op kunnen werken.

Natuurlijk kan ik nu ook foto's laten zien van allerlei andere dieren maar iedereen weet hoe leeuwen, olifanten enz enz eruit zien

Nee, daar ging dit verhaaltje eigenlijk ook niet over.
Het ging over : dat kan ik weer

Het zit namelijk zo.
Op de terugweg met de trein van Amsterdam naar Den Bosch, waar we moesten overstappen, stapte er een jongeman in met een prachtige bos bloemen. En ik zei tegen hem: ach meneer die hoeft u niet helemaal mee te sjouwen naar huis hoor, dat doe ik wel voor u. Dat wordt hier wel eens vaker gezegd als iemand bloemen bij zich heeft.
Wat denk je dat ie zegt: dat is goed mevrouw alstublieft en wil me de bloemen geven.
Ik zeg: nee, dat is een geintje waarop hij zegt maar ik ben serieus, ik ben geen bloemenmens, ze zijn echt voor u. Ik heb ze van mijn nieuwe werkgever gekregen op mijn 1e werkdag.
Ik nog wat tegengestribbeld uit beleefdheid door te zeggen maar hebt u dan thuis niemand waar u ze aan kunt geven, waarop zijn antwoord was nee die gaan allemaal op vakantie das zonde, geniet u er maar van.
Met het schaamrood op mijn wangen, want de hele coupe zat mee te luisteren ondertussen, heb ik hem hartelijk bedankt en de bloemen aangenomen. En zeg nou zelf, zijn ze niet prachtig

Ik ga er, nog meer dan normaal van bloemen van genieten, want zo vaak kom je zulke vriendelijke onbekenden niet tegen toch

groetjes en fijne dag
Bernadette